Pagina:Istoria della città e costiera di Amalfi.djvu/443

4i5 r integrità di sua vita fu creato dappk*iiiia vescovo di Minori nel 10969 e da questa pochi anni dopo fu traslocato al posto arcivescovile d^ Amalfi a^ tempi di Ruggieri duca di Puglia (i). Nel ii4i fu abate del detto monastero un certo Ruggieri, il quale ottenne da Giovanni n vescovo di Cuma in concessione e confirma la chiesa di s. Martino nel territorio Cumano (a). Finalmente ne^ secoli a noi vicini rimase in commenda, e trovasi nel i586 per abate commendatario Pirro -Giovanni Campanile Napoletano di cui serbasene memoria nella chiesa principale in sulla diritta, cosi espressa: PrRRBVS lOBJNNES CJMPJNTIIS NEJPOIITJNFS QF! AN^ NO MDLX. CANONICFS PARTBENOPEAE ECCLESIAE CREATFS* ANNO VERO MDLXXXVl AB ILLMO DNO CARD. SANCTAS SEKE^ BTNAE PROTBONOTARirS APOSTOIICVS POSITANl ABBAS FACTFS FVIT IN CyjVS MEMORIA HAEC POSyiT. MDC» Al presente altro non resta di questa badia che la semplice ricordanza del nome. (1) V«d. Part. I. cap. Vili. pag. 164. (j) Caes. Capacii hist. Neapolit. tom. a«pag. 274. (c Anno ii4ilohannes II. Episcopus s. Ecclesiae Gumanae cum Consilio Cleri, et Popoli eiusdem Givitatis, conccdit et confirmat Bogerio Abbati Monasterii s. Mariae de Positano,. Ecclesiam s» Martini in agro Cutnano, petitque ab eo, ut nummos aliquot singulis annis solvat, et inter alia, ut in die s.. Maximi, Natali et in Coena Domini, Praesby terum ad Officium divinum perficieudìim mittat. -^ Signum Crucis marni praenotati Secundi lohannis Cumani Episcopù — Murcus FraeibjfUr 9 et Canonicus. «• Max imi ec»