Pagina:Isotta da Rimino Mazzucchelli.djvu/44

, ma d'altra Donna, col qual ultimo era stata Isotta per alcun poco riconosciuta da altri Sovrani per Signora di Rimino (56)1; come ingannando il Pontefice s'impadronisse di Rimino, e con quali arti procurasse poi di mantenerne in possesso, nulla curado, ed affatto in disparte lasciando Isotta, segue a narrare minutamente il detto Cardinal di Pavia, il cui pass benchè alquanto lungo (giacchè molto rari sono i Commentari Storici di detto Cardinale) non arà fuor di proposito il qui riferire intero. Scrive dunque (57)2 che his accepsis literis: Robertus non tam casu patris tristatus, quam nuncio Isottæ lætus: concipere ex illa vocatione dominarum Ariminensem

  1. Che Isotta e Salustio fossero riconosciuto per Signori di Rimino, io lo ricavo dalla seguente Ducale scritta ad essi circa quel tempo dalla Repubblica di Venezia, la quale ci è stata gentilmente comunicata dal Chiarissimo P.D. Giannantonio Gradenigo Monaco Casinese: Magnificis et potentibus Dominis Isotta et Salustio de Malatestis Arimini etc.
    Ad ceteras possessiones et prediæ, que habet Monasticorum Sancti Georgii Majoris Urbis nostra Venetiarum, Ordinis S. Benedicti de Observantia, sunt etiam sibi, ut accepimus, nonnulla bona et possessiones istic Arimini, quæ usurpantur, et ab iniquis et illegittimis detentoribus contra omnem Justitiam possidentur. Pro quibus recipiendis, et vindicandis mittunt Reverendus Abbas, et Monaci dicti Monasterij nuntium suum, qui jure agat contra ipsos usurpatores et inniquos detentores. Et quoniam vehementer diligimus et caros habemos viros hos Religiosos, ob vita integritatem et summam sanctimoniam, cupimusque non parum ut re et juribus suis potiantur, scribendas hasce nostras M. V. duximus, rogantes majorem in modum, ut reverentia Dei, cujus hi viri acceptissimi servi sunt, nostraque contemplatione placeat habere causam hanc commendatam et nuntio dictorum Religiosorum ad expeditionem celerem, etc ..... juris sui, omni ope et auxilia adesse. Quod non tam nobis, quam immortali Deo gratissimum erit etc.
  2. Comment. cit. pag. 375.