Pagina:Goldoni - Opere complete, Venezia 1922, XXI.djvu/410

404 ATTO PRIMO

Lissandro. No voleu? A mezzozorno el me aspetta da elo, montaremo in gondola, e vegniremo insieme.

Gasparo. Me despiase una cossa.

Lissandro. Che xe mo?

Gasparo. Che ancuo son impegnà a andar a disnar fora de casa.

Lissandro. Oh vedeu? Queste xe de quelle cosse da perder i amici, da perder i protettori, e da farse trattar da spilorza, e da omo che no gh’ha cuor. Compatirne, xe l’amicizia che me fa parlar. Cossa voleu che diga sior Raimondo...

Gasparo. Co ’l saverà...

Lissandro. Cossa voleu che diga la so putta che gh’ha tanta voggia de star un zorno co siora Tonina?

Gasparo. L’anderà da ella quanto che la vorrà.

Lissandro. Mo no, no, qua, in confidenza, da vu, in casa vostra.

Gasparo. Caro amigo, son impegna, e ve dirò anca con chi: da mio compare Bernardin.

Lissandro. Fè una cossa: se ve preme, se no ve podè cavar, andè, e lasse ordene a vostra muggier che la li riceva.

Gasparo. Mia muggier xe andada a disnar da so mare.

Lissandro. Eh via, cabale, invenzion; vergogneve, un omo della vostra sorte.

Gasparo. Ve digo che la xe andada da galantomo, in parola d’onor. Vardè, per segno della verità, ho d’andarla a levar, e la m’ha lassa la chiave del saggior.

Lissandro. Me despiase per vu; ma assae, assae, vedè, me despiase.

Gasparo. Me despiase anca a mi, ma per ancuo no ghe xe remedio.

Lissandro. E gh’avè cuor de far sta malagrazia a sior Raimondo, al qual gh’avè tante obligazion?

Gasparo. Anderò a trovarlo, ghe farò le mie scuse.

Lissandro. No, no, no v’incomodè; el m’ha dito che no ve diga gnente; no stè andar adesso a far delle chiaccole, a far ch’el me toga in urtaa.

Gasparo. Voleu ch’el vegna, e che nol me trova?

  1. Tor in urta, concepir odio, sdegno, o mala opinione per qualcheduno.