Pagina:Gibbon - Storia della decadenza e rovina dell'Impero romano V.djvu/431

Racine1, dall’Orsi2 forse superstiziosi e bigotti; ma da un Alberto Fabricio3, da un Cave4, da un Spanemio5, da un Erasmo6, dai Centuriatori di Magdeburgo7, e perfin da Basnage8. O vedete quanti fanciulli và indiscretamente a percuotere la rigida sferza del Sig. Gibbon. Conchiudiamo pertanto col nostro Plutarco, che egli „ = Quid ni? Homo est scribendi gnarus, oratio jucunda, venustate et vi quadam praedita, et narrationibus inest elegantia, ac

Sermonem veluti cantor.

non quidem scite, sed tamen suaviter proposuit. Verum sicut in rosa cantharides, ita hic cavendae sunt CALUMNIAE ejus, et INVIDENTIA sub laevibus, et teneris latentes figuris verborum: ne per imprudentiam absurdas, et falsas de praestantissimis (Ecclesiae) viris opiniones concipiamus„.


fine del volume quinto.

  1. Sec. 4. Art. 15 §. 22.
  2. Stor. Eccl. Lib. 18.
  3. Sopr. Cit.
  4. Sec. 4 an. 381 vol. 1 p. 278.
  5. T. 1 p. 891.
  6. In Epist. S. Hieron. ad Ctesiph. T. 2 p. 164 in Not.
  7. Centur. 4. C. 5 p. 225 e Cap. 11 p. 812.
  8. Annal. Polit. Eccl. T. 3 p. 72.