Pagina:Folengo - Maccheronee, vol 2, 1911 - BEIC 1820192.djvu/272

266 appendice


Ad Baldum

Cornacchias partimque speto, partimque guazetto
     suscepi coctas, Balde facete, tuas.
Quas bene copertas satis ampla scudella tenebat,
     quum tua portavit vecchia beghina mihi.
Sed postquam totas, netto remanente cadino,
     edimus, heu qualis tanta per ossa stupor.
Rursus in exhaustum tornavimus illa piattum,
     verum tantorum non fuit ille capax.
Quarum gustigolum cogor narrare saporem,
     est caro calcagnis plus tenerina meis.
Tolle viam gambas, testas, alasque striatas,
     in vaso brognis conca piena manet.
Iuro tibi videor tantum rosegasse corammum,
     post illas mansit stracca ganassa dapes.
Dens habuit partem maiorem, panza minorem,
     gratia quapropter nulla redenda tibi est.

La Cipadense colloca ora qui l’epigramma In obitu episcopi Cipadae (con cui la Vigaso Cocaio finisce); segue ad esso una saffica che nei Pomiliones il F. intitolò a Paolo Orsini:

Ad Baldum de ira

Nocte si quando media repente,
dum tibi obrepens sopor ambit artus,
Balde, consurgitque Aquilo, trucemque
                    fertur in Eurum,
en vago excussus tonitru, fenestras
luce rimosas rutilare cernis.
Quam ciet creber Iovis huc et illuc
                    ventus et ignis.
Interim praeceps nebulas Orion
torquet abruptas, ut ab axe credas
mole subductum bibula per auras
                    Nerea duci.
At simul fessi posuere venti,
solque disiecit tenebras sub ortum:
surgis, explorans quid atrox ruinae
                    gesserit imber.