 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| 192 | quaedam epigrammata |
XV
De Cingare, facetia
Squassabat quondam pelagi fortuna schirazzum,
qui de salata carne pienus erat.
Frangitur arbor, aquas sorbet sfondata carina,
et plorans coeli quisque domandat opem.
Cingar se misit tantum rosegare mezenos,
ac si non esset tunc prigolandus aquis.
Scridatur quare mangiat nec donat aiuttum,
respondet:—Quia sum sat bibiturus, edo.
XVI
In obitu episcopi Cipadae
Chiesa Petri, falso quae sub pastore cridabat:
— Oy mihi quam longo tempore panza dolet!—
iam guarrita canit dicens:—Procul ite, cirotti,
implastri, pilolae, crysteriique simul.
En tandem moruit poverorum boia pretorum,
agnaque mazzato saltat alegra lupo.
Ille lupus, dico, pegorae qui veste copertus
non ultra falso proferet ore «be be».
omnium macaronorum finis.
