 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| 186 | quaedam epigrammata |
III
De autumno
Ut cibet invernum mater natura famatum
multa magazenis stipat edenda suis.
Formichetta trahit segetum ad granaria somas,
mellaque caeratis condit apetta casis.
Stramina pro bobus mangianda bovarus adunat,
idque facis pegoris, bel pegorare, tuis.
Rumor ab obscuris cantinis maximus exit,
dum cerchiant vino vasa paranda novo.
Mustolenta replet graspis fameia tinazzos,
todeschique canunt: — Ehu ohe, trincher io.
IV
De inverno
Tornat hyperboreis iam borra gaioffus ab Alpis,
manticibus sfoliat qui nemus omne suis.
Flumina deventant vitrum, campique biacca,
brumaque candelas spargit ubique suas.
Cheta stat in gusso foribus limaca seratis,
frigore iam moritur mosca, cigala fame.
Vecchiarella parat coctae convivia rapae,
nec pransat, nisi sit voda conocchia prius.
Pallidat insomnes oliosa lucerna pedantos,
tuque malenconica nocte, studente, godis.
V
FACETE DICTUM
Quare si quamquam chiamamus, dicimus: — Ola, —
et qui respondet consonat ore: — Che la? —
Si quis forte huius causam vult scire facendae,
dicam... si dicat hoc prius ille mihi.
