Illa tamen duro spezzatur denique scoio,
absorbetque ingens rupta carina fretum.
Sed quid? deventat magis ille, magisque superbus, 140sit licet in grembo mortis ad usque gulam.
Grande vinazzolum subito abbrazzaverat uvae,
quo sua sostegno vivere vita potest.
Non tamen interea, dum crura et brachia menat,
turpia desistit dicere verba deis. 145Dat pugnos, calzosque mari, tutavia natando,
vultque ad despettum mortis abire foras.
Mors desperatum timet assaltare gigantem,
qui mortem morti tradere velle bravat.
Unde gaiardorum columen finaliter undis 150se cavat, et magnam liber it extra brigam.
Vult plus quam maium, giurat, chiodumque piantat
infima Plutoni tollere, celsa Iovi.
Vultque governa maris Neptuno prendere, vultque
hos super imperios unicus esse deus. 155Vult sua sit coniux Pallas, sit serva Diana,
et iam facta vetus sit rofiana Venus.
Vult quoque Mercurium doro appicare sogheto,
cuius ad officium Mars manigoldus erit.
Solus it armatus, cui stat samitarra galono, 160quam duro ex hominis cuderat ungue Sterops.
Nullis fortunae percossis ille pigatur.
sola sed ah stimulat viscera magra fames.
Non Leo sic vacuis cridat peragrando budellis,
quum capitat griffis bestia nulla suis, 165ut flos heroum sforzatur ventre famato,
saepe grave in nuda sternere corpus humo.
Tandem longe videt summae fastigia turris,
ad quam sollicitos frettat habere pedes.
Turris haec altus erat fungus, qui sydera toccat, 170multaque sub tundo culmine rura coprit.
Quattuor hic Pulices armato corpore stabant:
nam Formicarum sat prope campus erat.
