Pagina:Folengo - Maccheronee, vol 2, 1911 - BEIC 1820192.djvu/165


liber secundus 159

65unde Cagafocos stirps Cimica nominat illos,
     atque cavallazzos eligit esse suos.
Muschifur hic etiam Ragnorum maximus est rex,
     cui smisurati forma gigantis erat.
Ipsius officium est muraias condere fortes,
     70condere trinceras et casamatta simul;
it pedes, atque suos pedites facit ire gigantes,
     crura caminandi sunt quibus apta diu.
His igitur simul addunatis, mira tenetur
     ordinanza, velut pratica banda solet.
75Granestor, nec non quaevis Formica, Locustas
     spronat et his Moschae contremit agmen equis.
Iam mare Sanguileo Pulicum calcabat, et alta
     aequora, quae velis tota coverta fremunt.
Ipse suis mundum privarat Apollo cavallis,
     80nec dare lusores vult bona luna suos.
Aeolus en valido rallentat fraena Siroccho,
     claraque fumanis turbulat astra suis.
De quibus ille fero cum turbine saltat in undas,
     spernazzatque nigras impetuosus aquas.
85Ut sua natura est, pelagus sotosora butatur,
     pascit castrones nigra per arva suos.
Sanguileo clamat: — Quam das, o nauta, novellam? —
     Respondet: — Mi rex, prava novella datur.
Non hoc spero equidem garboio prendere portum,
     90non si mi faciat Iuppiter ipse fidem. —
Talibus auditis, tollit Moschaea cridorem,
     nam timet insano quisque perire freto.
At magis undosas montagnas aequor inalzat,
     fitque procellosi strania danza chori.
95Nocchieri affrettant mollare, tirareque chordas,
     sollicitos vitae mors fugienda facit.
Quisque gubernator male scit manegiare timonem;
     ars, ubi ventorum fit violenza, perit.
Millibus in squarzis operantur vela nientum,
     100Nec disgroppari quaeque ritorta potest.