Ibant stafferi ter centum circa cavallum, 100et ne cascaret brachia tensa dabant.
Sed quando trombae trepidum tarantara sensit,
vanuit impletis ille repente braghis.
Amisit regnum, amisit poltronus honorem,
foemina costumis, nomine vixit homo. 105Ecce tibi sortem reminiscor Sardanapali,
alter, ni sapias, Sardanapalus eris.
Tu stas, Sanguileo, tibi stesso scalpere ventrem,
et nescis regni pessima damna tui.
Butta via mantum regalem, butta bachettam, 110vadat et in centum fracta corona micas.
Indue corrottam, decet haec tua funera, cappam,
reginaeque tegat nigra veletta caput.
Aurea de summis cameris spalleria caschent,
de fundo ad cuppos sit nigra tota domus. 115Ut desperatus, stygium domanda diablum,
forcaque sit vitae cura suprema tuae.
Rex Formicarum, fortissimus ille Granestor,
si nescis, populos trat sotosora tuos.
Centum mille uno fudit certamine Muscas, 120in portuque tuas miscuit igne rates.
Ragnifugam campi caporalem carcere chiavat,
quem supra forcas colla tirasse puto.
Artelaria nihil sboccavit nostra balottas,
nam fuit in lactis tota negata lago. 125Sic ego mortiferas accepi quinque feritas,
pro quibus en stanzas deserit alma suas. —
Sic dicens, illam tiratis calzibus efflat,
quam sacer ocharum nunc paradisus habet.
Talibus auditis, suspirum tale budellis 130rex cavat, ut visa est ira tonare Iovis.
Mox veluti pazzus, regalem contra decorem,
saltat ab aurati protinus axe troni.
Dat sibi guanzatas, tundit sibi pectora pugnis,
collericoque sacram dissipat ungue togam.
