135Hic Bertus villanus erat, natusque cuchino,
sed tam cortesus, tam gaius, tamque tilatus,
ut neque cortesus, neque gaius, nec ve tilatus
alter erat sic sic, quamvis citadinus in urbe.
Non habuit donnam, nec habet, nec habere talentat, 140ne pellens capiti moscas in cornibus urtet,
atque bisognet ei sub cauda ferre tavanum,
qui nimium stimulans faciat sibi rumpere collum.
Delitiae, gioiaeque suae, sua gaudia tantum,
hortus erat, pegoraeque novem, septemque caprettae, 145unica vacca, asinus, porcellus, gatta, galinae.
Hic sua dependet substantia tota lavoris,
qua se, qua ve bonos compagnos, qua ve brigantes,
atque viandantes vultu carezzat alegro.
Guido videns solem iam strapozzare sotacquam, 150ranisonisque suos carros logare canellis,
confortat se met parlans: — Vergogna petendi
albergum gratis guanzas rossedine pingit.
Sed minor almancum doia est, dum scampat Apollo,
dumque hanc vergognam tenebrarum mascara coprit. — 155Sic ait et murum textum melegazzibus intrat,
qui corticellam cingit formatque theatrum.
En mastinus abit contra, bau bauque frequentat.
Bertus more suo casulae chiavaverat ussum,
vix audit baiare canem, penetralibus exit, 160cucchiarumque tenet dextra, lumenque sinistra,
namque suae coenae schiumabat alhora menestram.
— Numquid — ait — vultis mecum alozare staseram?
huc intrate, precor, mea sunt communia genti. —
Sic parlans intro menat, portamque restangat, 165scannellosque duos tripedes acconzat ad ignem,
in quibus assentare facit stracchedine plenos.
Pro tunc pauca loquit, quia pro tunc pauca loquendi
tempus adest, seu quum famet hospes, sive sbadaiat;
imo suos inter mottos ita dire solebat: 170— Mangia quando fames, dormi quando ore sbadachias,
