tercentumque illi basos in pectore stampat.
— Per te — inquit, — mihi vita datur? licet illa noiosa
posthac semper erit, semperque bramosa resolvi 610ossibus his, postquam tanto viduamur amico.
Iste valorosus, quem iecit doia tereno,
est Baldus: Baldi scio te sensisse prodezzam,
quam sensere poli, terraeque, maresque profundi.
Huic similem cunctos non est reperire per orbes, 615dico gaiardiae similem, saviique governi,
quem tibi germanum reddam, fidumque sodalem.
At precor interea, per amoris vincla novelli,
fac mihi servitium, neque me domanda vilanum. —
Cui Centaurus: — Ego faciam quaecunque iubebor. 620Manda, comanda mihi; dictum, factumque putato. —
Cingar ait: — Subito Pandraghae quaere capannam,
ne nostras scelerata manus evadere possit.
Hanc teneas donec veniam; veniamque debottum.
— Sic faciam — respondet ei, tunc illico sylvas 625per densas strepitat cursu, ramosque fracassat.
Cingar it ad Baldum, bassa qui voce gemebat.
Cingare mox viso, sic fletum sustulit altum:
— O Leonarde puer, sine te quid vivere prodest?
o Leonarde puer, sine me quid morte teneris? 630o Leonarde, tuae sum solus causa ruinae!
o Leonarde, meae tua mors est causa gravezzae!
o Leonarde, tibi nimis improba fata procellant!
o Leonarde, mihi vita est odiosa tapino!
sed quae dextra dedit tibi nunc saevissima mortem, 635mortem non mancum mihi det saevissima dextra. —
In pede saltatus, sic Baldus dixit, et ensem
perstringens manibus, Centaurum credit adesse,
mandrittumque tirat (velut ingens forza doloris
insanire facit) quo antiquam tempore querzam, 640atque repugnantem valido per saecula borrae,
ad sabiam voltat, mozzo troncone, stravoltam.
Cingar eum, tanquam delapsum cardine mentis,
