175protinus ad terram somno devolvitur alto,
distesusque iacet, tanquam si mortuus esset.
Perque caput diversa volant pensiria noctis.
Tangarus ille senex, Beltrazzus nomine, ridet,
ridendoque aperit sdentatas ore ganassas, 180namque facit festam, vecchius malus iste Susannae,
sic trapolare suae peregrinos arte putanae.
Ipse quidem plus mattus erat quam trenta cavalli,
filius invidiae, galloque gelosior omni,
tam incarognatus, tam presus amore bagassae, 185quod solo parebat eam trangluttere sguardo.
Si quandoque super guanzas frontemque puellae
musca reposabat, nec scazzabatur ab illa,
ibat adulterium metuens cito pellere muscam;
dumque fugabat eam, dicebat: — Guarda diavol, 190mascula num musca est? an foemina? porca ribalda,
tu mihi cornarum, dubito, cimeria ponis. —
Talia parlando, currebat protinus, atque
moschettam brancare manu pulicemque studebat,
cercabatque inter gambas signalia maschi. 195Ipsemet ergo ligat Falchetti membra cadenis,
nec vult officium per damam tale fiatur,
ne dormentato stupretur adultera moecho.
Illa, diu sciocchi mattezzis usa mariti,
ridet, et hoc risu dat pazzo intendere vecchio 200in puteo lunam, stellamque negare Dianam.
Beltrazzus ghignat pariter ghignante puella.
Quisquis troppus amat, cum ridet amasia, ridet,
nec non, cum plorat, plorat menchioniter idem.
Tollitur ergo lapis, sub quo latet atra caverna, 205in quam Falchettum longo cum fune calarunt:
inde, superposito saxo, bocca illa seratur
carceris; et nunquam quisquis chiavatur in illo
hinc se posse putat dissolvi, et cernere giornum.
Haec ea dum tali rerum vertigine passant, 210scilicet ut vivus soteretur Falco, Lonardus
