Pagina:Folengo - Maccheronee, vol 1, 1911 - BEIC 1819471.djvu/260

254 baldi

Borra prior, contraque furit rapidissimus Oster.
En Libecchius adest, sternit casamenta, caminos,
spolverizando volat stipulasque ad sydera balzat.
Sed rebruscatur valido sofiamine Greghi,
465tergore qui curvo montagnas sburlat aquarum.
Sirroccus strepitat, stringasque culamine mollat,
pro quibus astra tonant, tremit orbis, nutat Olympus.
Pestifer Ostrus aquas implet, coelumque tenebris,
turbatumque fretum montagnas suscitat illas,
470quae bagnare solent supremi sidera coeli,
castronesque maris vadunt pascendo per undas.
Iam cridor aetherias hominum sbattebat abyssos,
sentiturque ingens cordarum stridor et omnis
pontus habet pavidos vultus mortisque colores.
475Nubila tetra volant, nigris agitata diablis,
fulgure flammigero tantum lampeggiat Olympus,
post quem fulgorem pettos Siroccus alentat,
inde procellosas agitat spruzzatque balottas.
Tramontana suos crines freddosque capillos
480explicat, et tanquam lunatica fertur in undas.
Nocchieri frustra deponere vela fadigant,
maxima ventorum violentia quippe repugnat,
nunc ferus Oster habet palmam, nunc Borra superchiat,
irrugit pelagus et fluctibus astra lavacchiat.
485Horribilem mortem nautis fortuna menazzat,
qui sine speranza voces ad nubila mandant,
atque simul feriunt duris sibi pectora pugnis.
At nullam tunc Baldus habet de morte pauram,
currit ad hortandos nunc questum nunc ve quelaltrum,
490dat comito altorium, dat nautis, datque parono,
sollicitat cunctos, volgit, drizzatque timonem,
nil sibi sparagnat valido, iubet hic, facit illic.
Confortatrici solatur voce codardos.
Ut vult nocchierus, mollatque tiratque ritortas;
495si mollare nequit, spezzat, manibusque fracassat.
Multa superchiando tempesta ruinat abassum,