Zambellus sudat, nimium credenza pesabat.
Laetus abit, magnumque putat fecisse guadagnum.
Cingar ad hebraeum tornat, redditque pelandam,
vendit et ulterius sub forma Cingaris illi
vaccam Chiarinam, pro qua tirat octo ducatos, 105nam cito maturum paritura est illa vedellum.
Non appena quidem nummos zaffaverat illos,
Zambellum nimio credenzae pondere tardum
praecedit cursu, truncans per devia stradam.
Inde urbem versus rediens, videt ecce propinquum 110Zambellum contra venientem, fasce sub ipso
valde fadigantem et multo sudore bofantem.
Sed labor hic animo nihil est infestus alegro.
Cingar praeteriens non illum noscere fingit,
sed Zambellus eum cernens sub pondere restat, 115et vocat: — Heus, Cingar, quo vadis? resta pochinum. —
Cingar se voltat: — Quis me vult? — inquit, — oh certe
non te cognoram, Zambelle galante, sub ipso
credenzae peso; quid nam portatur in illa? —
Ad quem Zambellus: — Robbas trafegare bisognat, 120sum mercadantus, vendo, comproque facendas,
tu memorare tamen debes, sensuque tenere
quando spopondisti merdae mihi quattuor urnas. —
— Ne dubita — dixit Cingar, — promissa dabuntur.
Iam non materia quis erit te ricchior ista? 125Non ego deciperem te, mi Zambelle Panada,
quae tibi promisi semel, attendenda memento.
An te piccandum modo de praesone cavassem,
si, Zambelle, tibi non esset Cingar amicus?
Sis certus, quod habes et semper habebis amicum. 130Sunt haec verba tamen, potuisti cernere provam.
Sed dic, quid portas? quae mercantia trovata est? —
Ad quem Zambellus: — Pisces credenza piavit,
quos mea mangiabit, veluti mangiare talentat,
uxor quae praegna est et habet sub ventre putellum, 135ad quam non ullum lasso mancare bisognum;
