nil mantovani mater Pescheria Menzi.
Artelaria stetit rocchae ruginenta Monighae,
nec cum bellaci bravavit gente Padenghi,
moeniaque antiqui fundo tremuere Lonati;
at Solpharinus super altum briccola montem 105contrastare volens audax fraschetta todeschis,
pentivit, meritasque dedit temeraria poenas.
Saxa comenzavit villanica turba deorsum
mittere, ne sursum gens lanzchinecca saliret.
Per filum spadae tandem andavere tapini, 110et veluti sulphur flammas rocca illa piavit,
quam Solpharinum merito chiamabimus ancum,
nam solpharini de more incensa brusavit,
et fuit ad magnam campagnam grande faloium.
Inclyta non minimam fecit Capriana movestam, 115Volta bonae sumpsit vernazzae trenta barillas,
quas imbriagandos mandavit contra todescos,
hac ve bonazzavit furiam maris arte todeschi.
Urbs tamen ipsa Godi, Sordello adstante gaiardo,
non vult omnino squadris concedere passum, 120sed fornita bonis de fantis, deque vivandis,
nocte dieque focum spudat, mollatque corezas.
Dixerat, huic Cingar soghigno parlat amaro:
— Ah quam falsorum male scit menzogna copriri! —
Mox inquit Baldo: — Ne vadas, crede, gabaris, 125tendunt, ne dubita, tendunt hi retia moschis. —
Fracassus, taians sermonem Cingaris, alzat
testonem, coleramque foras ita pectore buttat:
— O Cingar, Cingar, moschones retia passant.
Quae mora? nunc omnes, nunc nunc andemus in urbem, 130si sua multipedes texunt laqueamina ragni,
more tavanorum per forza forabimus illa. —
Hic Baldus, quem nulla unquam formido retentat,
non tenet in tempus stafettam. — Vade Milanum,
vade — inquit, — Sforzamque mea de parte saluta. — 135Mox parlat sociis: — Rogo vos, remanete, nec unus
