Pagina:Dresselio - Scola della patienza.djvu/209


Parte I. Cap. V. 187

la quiete de gl’altri cittadini, e biasimare la mercantia, come una vita sempre torbulenta, e inquieta.

S.Gio. Chrisostomo eloquentemente al suo solito essendovi questo lamento fin’al suo tempo, dice il medesimo con queste parole: Oculum habens vitiatum nullam aegritudinem aliam talem esse censet, qualem suam: Rursum, qui stomacho laborat, hoc omnium esse difficillimum asserit: Itidem et in tristitia, qua quis detinetur, hanc asserit esse difficillimam, cum propria enim experientia hoc iudicat. Sicut qui filios non habet, nil ita grave putat, sicut filijs carere, qui multos habet cum paupertate, nil tam accusat, quam multitudinem filiorum. Privatus, nihil huiusmodi vita dicit inutilius esse, nihil abiectius. Miles nihil militia laboriosius, nihil periculosius asserit: satius enim pane solo cum aqua vesci, quam tot ferre molestias, et c.