Pagina:Della Porta - Le commedie I.djvu/282

272 la fantesca


Narticoforo. Uhá, duo!

Essandro. Taf.

Narticoforo. Oh, tria!

Essandro. Tif, taf, tif.

Narticoforo. Heu, oh, uhá, quater: a quatuor usque ad centum sunt indeclinabilia.

Essandro. Vuoi partirti?

Narticoforo. Mi partirò quanto ocius; se non, vo’ essere trucidato.

Essandro. Lascialo calar giú. Avèrti, ascolta bene: all’altra, io ti passerò questa spada per i fianchi.

Narticoforo. Oh, come m’hai difeso, capitan Dante! ti dovereste piú tosto chiamar capitan Recipiente che Dante!

Dante. ¿Parecete cosa conveniente que yo ponga mano á las armas para reñir con un rapaz, con un mancebo? ¿no sabeis vos que no es costumbre los leones pelear con ratones, sino con animales feroces? ¡Ponedme á combatir con hombres bravos y vereis lo que sabré hacer!

Narticoforo. Ecco il mio inimico!

SCENA VI.

Pantaleone spagnolo, Gerasto.

Pantaleone. ¿De manera que no sabeis como me llamo?

Gerasto. Non io.

Pantaleone. El capitan Pantaleon, destruidor de castillos, asolador de ciudades, dejarrettador de ejércitos y desplanta campaña.

Gerasto. Potrebbe essere che fussi sfrattacampagna, perché spesso fuggi.

Pantaleone. Porque hallándome en medio de un ejército de enemigos, así siego piernas, cabezas, brazos y cuerpos, como el villano segador siega el trigo con la hoz; y cuando yo combato, es menester que haga tres cosas á un mismo tiempo: con el brazo derecho cortar hombres al través; con la izquierda