Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/314

Modest Nay
Ils herox de ferma possa
Tuornan giu en freida fossa.
Ed il Rein bufatg sgarguglia
40Tras la greppa, sur carpuglia
E si’ unda bass murmura
E raquent’ enqual bravura,
E ’gl uaul leu sin la spunda
Bein bufatg al Rein rispunda,
45Ed igl aur de glina pleina
Glischa tras la notg sereina.
Las stagiuns.
(Nach dem Autograph des Verfassers.)
Primavera.
Allegher! oz vegn la compogna sereina
Fugir sto ’gl unviern, quei selvadi mattatsch;
Sulegl permavaun la vallada empleina
Scuond’ la nevada da prad’ e pardatsch.
5 Bufatg distadai dal bitschar dell’ aurora
Sesveglian pertut ses affonets carins,
E fruschan ils egls e sestendan siedora,
Las caras flurettas, ils leghers verdins.
E leu sin la frastga, vestgid’ en verdura,
10Sgolatschan, cantinan utschals lur canzun
E laudan’ il Segner cun stent’ e premura
Anflond sut la grunda la veglia mischun.
Il cor plein legria il pur oz confida
Cul maun de vischigias, al tschespet ils grauns;
15Sperond la racolta sil Segner sefida,
Che tut nus compart’ abuldont ord ses mauns
E tras la vallada resuna, scadeina
En spir allegria in led giubilar:
Beinvegni compogna carina, sereina
20O temps permavaun, aschi dultsch, aschi car!