Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/281

E las pellas e falun
10Van e fan canera.
Sil mulin cun formentun
Vegn la mulinera.
Mia mumma ha mi detg
Sevilond cun stenta,
15Buc enquera leu tiu cletg
Tier schi schampra schenta.
Mulineras, quei ei clar,
Sche ti gest confessas,
Laien miu e tiu stgisar,
20En spir ladernessas.
Mumma, quei va mai a prau
Ch’ ei engolien frina,
Mo miu cor hal’ engulau
Salva per adina.
Il mat grischun.
(Nach Annalas, S. 317, 1915.)
Jeu vegn dallas montognas,
E sun in mat grischun,
Stoi ir per las pitgognas,
Fadiar miu paun el mun.
5 Co batt’ il cor e plira
Sill’ ura de partir.
Il montagnard engira,
Grischun rest’ el segir.
E sun jeu ina gada
10In um stimau, pussent,
Tei, tiara zun beada,
Enquerel jeu fervent.
Miu cor, miu cor suspira,
Mes quolms stoi carezar.
15Il montagnard engira
Grischun vul el restar.
E cu la faulsch terlischa,
La mort vegn a spluntar,
Less jeu, ti tiara grischa,
20En tei lu ruassar,
Sin tiu sulom, cultira,
Da quolms e crests tschinclaus.
Il mat grischun engira,
Mo leu eis el beaus.
La spassegiada nocturna.
(Nach Annalas, S. 317, 1915.)
Da miez unviern il tschiel stelliu
La freida notg sepeina,
Ils pezs terlischan sco burniu
Egl aur de glina pleina.
5 A tras la val til’ il serein
E tut ruaussa caul e bein.