Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/239

La canzun romontscha.
(Nach Gasetta Romontscha, Nr. 24, 1913.)
(Salid als amitgs della historia ed antiquitat, redunai a Mustér ils
8 de Zercladur 1913.)
Amitgs fidai ded olmas gia vargadas,
Vus protegis sin stauncla tuor la crusch,
Il tabligiau, che tegn ensemen strusch,
Ils tacs e tocs de valerusas spadas.
5 Cartei, en la Cadi sin vos viadis
Anfleis vus tscheu e leu in scazi vegl!
Da crap e preit resplenda il solegl
Da Carli ’l Grond aunc giu sin ils beadis.
Tgei bials maletgs e vuts dils sanctuaris,
10Els quals urav’ il pievel de combat!
Igl jester vegn e mira e surstat:
„Ils purs dils uors ein buca stai glimaris!“
Sche fuss ei ver: la greppa sur valladas
Pertgiran bein las olmas cun vigur,
15Ch’ il pievel resti ina fina flur
A miez las sontgas preits schi bein ornadas.
E tonaton, amitgs, ’glei buc avunda
Culs documents de crap e de colurs!
Tgei tun’ el fenestrell davos las flurs?
20E neu da quolms e valls il pégn rispunda.
Ei tuna misterius sco veglias detgas
En stivas bassas, tuna sper ils begls,
Sin aultas alps ed ord ils cudischs vegls,
Las fiastas tun’ ei sper las sontgas petgas.
25E tgei ei quei? Ord olmas schi profundas,
Canzun romontscha, semper vegnas ti
Sco fier roman schi ferm, schi lom e bi
Sco Ovid ha cantau sper trestas undas.
En questa vall mai vegni quel che tschontscha:
30„Mirei! In monument dil temps vargau!
Aschia ei pli baul vegniu cantau.“
— Ti astgas mai murir, canzun romontscha!
Romanische Forschungen, XXXVIII. 14