Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/226

Ad ina rosa.
(Nach Il Pelegrin, S. 80, 1912.)
Ti vul esser la pli fina
Dellas rosas finadina;
Schi ad ault sco tia frastga
Buc in autra crescher astga;
5 Tut il di bellezia vendas
E honur de tuts pretendas.
Dai adatg! Pauc sedamonda
Per disfar bellezia gronda;
Il roser in suffel scrola,
10Tiu vestgiu per tiara sgola,
Nuot ei pli de tei, regina,
Ch’ in fustitg ed ina spina.
La steila.
(Ineditum nach dem Autograph des Dichters.)
Sas Ti eunc seregordar?
Tard er ei il temps de primavera;
Nus sesevan ina tgeua sera
Sin in baun
5 Maun en maun.
Vid il tschiel ardevan sco candeilas
Sigl altar dil Segner, melli steilas
En splendur
Dagl azur.
10Denter quelas tutas sesanflava
Ina lunsch pli biala, che mirava
Maiestus
Giu sin nus.
5 „Ti!“ sco lezza dei er’ nossa veta
Ord de tutas autras far pareta
E schi clar
Terlischar.“
Ge, sco lezza lein er nus adina
Sedistinguer dalla gleut cumina;
10Star sisum
Dei nies num.“
Mo alzond puspei nus noss’ egliada,
Ei la steila tutanetg crodada,
Per svanir
25Giu egl stgir.
„Co sch’ ei mass fors’ er cun nus aschia?“
Trests nus essan lu semess sin via
Tut de tgeu
Ti ed jeu.
30Sas ti eunc seregordar?
La medunza.
(Ineditum nach dem Autograph des Dichters.)
„Aunc mai ei mia faulsch schi fleivla stada
Sco ’ls meins vargai! Mo flurs la ha tschuncau,
Che schavan pender gia lur staunchel tgau;
Mo oz dei ina frestga gnir terrada!“