Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/221

Primavera.
(Nach Igl Ischi, S. 141, 1908.)
Primver’ ei arrivada,
Primavera dapertut,
Silla spunda, silla prada,
Silla pézza, sin il mut.
5 Mira leu la caglia veglia
Paradesch’ el niev vestgiu,
Che il matg ord flurs e feglia
Ha ad ella gest tessiu.
In utschi canzuns el pupen,
10Fa ses segls da rom, siu rom;
Egl igniv ventira zuppan
Las fadetgnas dil cagliom.
Tgeu laghegia la viola,
Ord l’ umbriva viers gl’ azur;
15Susurond beinduras sgola
In aviul da flur sin flur.
Stad.
(Nach Igl Ischi, S. 142, 1908.)
Buc in suffel — senza veta
La natira — stauncla, meta;
Il solegl cun flad cametsch
Quarcl’ il frunt cun suadetsch.
5 Cheu sesaulz’ encunter sera
Ina nebla grischa, nera;
Gleiti ha la serasond
Umbrivau il horizont.
Stgira notg eninagada
10Dapertut ei secampada,
Destedaus ei il malstemprau,
Schula, tgiula tral clavau.
Giud il tetg in dutg tschalatta,
Tun sin tun dals cuolms rebatta;
15Ils cametgs cruschentraviers
Ord las neblas vegnan fiers.
Von la crusch enschenugliada
Ur’ en tema la casada:
„Sontga Barla! sogn Tschamun!
20Pertgirei nus po dal
tun.“
Atun.
(Nach Igl Ischi, S. 31, 1910.)
Pertut tschaghera;
Tras la pumera
Va’ l vent tardiv.
Ord miez la roma
5 Negin che cloma;
Vids ei ’gl igniv.
La feglia castga
Giud stauncla frastga
Va a dormir;
10Curdond per tiara
Canzuns de bara
Selain udir.