Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/219

Il mescal ei cozza per mei,
10E l’ unda che betscha miu pei Susura a mi ell’ uregl’
In miedi, in cant de smarvegl.
Il malsaun.
(Nach Igl Ischi, S. 131, 1900.)
Negin sa mei pli consolar, —
Tristezi’ ei mia sort!
Tristezia gronda sco la mar,
Che fui mo von la mort.
5 Sche neu, o mort, tier mei pupratsch,
Sil cor prest tschent’ a mi
Tiu maun schi freid, schi freid sco glatsch,
Ch’ el batti buca pli. Tgei tardas ti schi ditg, schi ditg?
10O neu tier mei, malsaun,
E meina prest mei ord il vitg,
Mein’ or sil freid uclaun.
E han la fossa els cavau
Per metter en il miert.
15Lu anfl’ il cor, il cor blessau
Il giavischau confiert.
La damaun.
(Nach Igl Ischi, S. 132, 1900.)
La notg ei satrada, naschid’ ei l’ aurora,
Stai si, o human, neu prest giuadora;
Ei glei schi plascheivel, ei glei gie schi bi,
De far in viadi cull’ alva dil di.
5 Il tschiel ei sereins schi luntsch sco ins mira,
Odurs de delezia surtrain la natira;
Merlotscha, perfinchel gia stend il culiez
Per tei salidar dal cagliom cun ses mieds.
Mo tgei han pomai semiau nossas fluras,
10Che eran schi vivas, schi frestgas antruras?
Ed oz lain ei pender tut passas ils tgaus,
Lur egl ton carin ei cun larmas cargaus.