Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/189

25Cun flurs che flureschan
De tuttas las sorts,
Ils praus ed ils orts
Stupent sevistgeschan.
Niev cagl tut che catscha,
30Pops mintga verdin
Gie, rosas perfin
La nauscha spinatscha.
Sil spitg della plonta
Entuorn il tschupi,
35Resida gl’ utschi;
El legher leu conta
Il lungatg matern.
(Nach Annalas. S. 211, 1898.)
Gl’ affont ch’ ha strusch sil mund il viadi fatg,
Da sia
muma „aunghel“ vegn numnaus;
E lur’ en quort en siu carin lungatg
Gl’ affont rispunda, „muma“ tut beaus.
5 El ri, termaglia, crescha, cun il latg
De sia muma di per di tezzaus,
E mintga di in legher niev pertratg
Exprim’ el alla muma plein quitaus.
O siara ferm, affont, en tiu intern
10Ils plaids che tia muma ha mussau,
Ti stos els carezar — dal best matern
Has ti quels tuns plein harmoni’ artau.
Romonsch, er’ ti tegn l’ jerta de tes vegls
En ault’ honur, sco poppa de tes égls!
Als rechs.
(Nach Annalas, S. 212, 1898.)
Saveis, vus rechs, cu vus vivis
En stiva bein scaldada,
Conts roschs da paupers datan is
Da membra miez schelada?
Sut feglia schi loma;
Tier finadin tun
De sia canzun
40Ballontscha la roma.
Uss greva tristezia,
Che ditg ha regiu,
Semida pleunsiu
En spira letezia.
45Dal cor, gravedetgnas,
Vus era cedei,
Puspei bandunei
Miu égl, stgiradetgnas!