Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/178

10 Ils flums curdonts giud’ grugns e gondas
En tschalatadas liungas grondas,
Van ramurond profundamein.
La neiv ei suls uauls untgida,
Sin spunda bassa gia flurida
15Vapurs van si dal tratsch humid;
Ils funs, ils ers de tiara brina
Cun las semenzas en lur tgina
Encorscher laian lur vertit.
Ei prui e catscha ord la tiara,
20Il schierm vul ver quell’ aria clara
E buca star pli ditg sut tratsch:
La glisch garegia mintga plonta
E la rugada abundonta,
Mintga ragisch survegn siu catsch.
25Niev schit ils bests vivifichescha,
Mondura nova gia ornescha
Il salisch, coller plaun e plaun.
Tgei bi mirar sin la contrada
Cun biars tscharschers tut alvs ornada,
30Entuorn il vitg e sper ’gl ucclaun!
Ils utschallets pertut a strada
Sgulond bein leds sin plont’ e prada
In l’ auter cloman il bien di;
Ch’ in meglier temps per els arriva,
35Sminar lai lur legria viva
Leu en las plontas, sil tschupi.
Tut la campagna ei spir veta,
Che la bun’ aura nus viseta,
Mintg’ animal po selegrar;
40In bau bi verd sper mei camina
E tras las jarvas sefestgina,
Sco sch’ el havess aunc ton de far. —
Ti vesas, sentas las midadas,
En paucas jamnas daventadas —
45Has era ti in plaid de dir?
Ge, en quei temps dil Matg ei descha
De quel numnar, che tut scaffescha,
Siu num vi semper reverir.