Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/177

Vegn retscharts cun curtesia viva;
La princessa tegn el pil mariu —
Schi precis semegli’ el il svaniu!
195Mo il frar, prendend la sia spada,
Che spartgescha el da la quinada,
Senza dir pertgei, el va navenda,
En la selva stgira el serenda. —
La veglietta leu vul strianar
200Era quel, che vul spindrar il frar.
Mo il cavalier il fatg capescha —
Alla stria stagn el ordinescha:
„Co spindrar il prenci, di a mi,
La cavazza schlioc fend’ jeu a ti.“
205Ina torta porscha la veglietta
Al signur mussond cun sia detta:
„Silla crappa marmel dei la frida,
Sil moment vus obtenis
urbida!“
Quei fa il compogn. Pren mir’ il frar,
210Tuorn’ en veta senza s’ entardar!
Selegrond els tuornan el marcau,
Ina fiasta han els celebrau.
Agl amitg ei stada confidada
Da siu prenci biars onns la schuldada.
215Ils cusrins amitgs ein semper stai,
Mo tier l’ insla ein els mai turnai.
Morts ei il barun pilver daditg —
Mo il Crap de Flem stat aunc sul vitg.
La primavera.
Tut la contrada ei bognada
Da plievia tutta notg curdada,
Gl’ unviern sto perder il process;
Ed ord ils nibels puspei mira
5 Il bi solegl sin la cultira,
Il Matg pertut fa ferm progress.
Las vals si ault ein terrenadas,
Uals spimonts fan bia cascadas,
Rihezia d’ auas ha il Rein;