Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/171

Sin tiara termetti bials aungels,
Sul tgau, giu da peis e da mintga vart,
Ch’ ei tegnien naven tut noscheivel malart,
60Levgieschien ils fleivels e staunchels!“ —
Las spundas alpinas s’ orneschan plaunsiu
Cul tgietschen de fluras striauna:
Las nuorsas fan prova, lur dies blut tundiu
Puspei secuviera cun launa.
65Solegl e bialaura, tschageras e tun
Baul vegnan, baul van, tutta stad, tut atun,
Suondont sco domond’ e risposta —
Al giuven cun fatscha sco in fin valî
Las gnialas carschidas van giu sin schuî,
70El crescha, stat ferms e sedosta. —
Ei vegn la scargada! Sul vitg en in claus
Stat la montanera turnada.
Leu stat il nuorser, dals vischins circumdaus,
Duront ch’ ei vegn fatg la zavrada.
75Rueida sin plazza! Clamar e beschlar:
Las puras sedrovan mintgina d’ anflar
Ils tgaus cun lur nodas — ureglia,
Retscheivan las mummas turnadas cun tschut,
Fan metter sin gliesta tut suenter statut
80E passan lu ord la purteglia. —
La Gielgia, la sora dil segner plevon,
Envid’ il nuorser a merenda;
Persuenter el gida e siar’ en cammon
Las nuorsas en stalla — pervenda.
85„Dieus seigi ludaus, ti statteivel nuorser,
Beinvegni en casa, ti flur dil glatscher,
Tei lauda uss la montanera!“ —
Paternamein prend’ il plevon per il maun
Siu giuven amitg e fa seser sil baun
90E prender cun el la tschavera. —

La praula dils dus amitgs.

Sut il Crap de Flem in losch barun
Vev’ in vegl casti per bastiun:
Punts e portas e miraglia grossa
Devan a quei ault snueivla possa.