Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/161

15Ti das lavur, ti das gudogn,
De nos babuns ti prau schi sogn,
O libra patria,
O mia Rezia!
La fugia en Egipta.
Atras il sablun dil desiert camina
In til fugitiv cun tema, furtina:
In um ordavon, modest e migieivel,
Manont pil cavester in asen fideivel;
5 Quel porta sin siala in ault pelegrin,
La mumma purschala cun il Bambin. —
Ils radis punschents dil solegl caliront
Tormentan il stunclentau viandont:
Negliu el desiert in verdin ei d’ enflar,
10Cuflaus de sablun el sto traversar.
Denton il menader sil Segner sefida,
El va vinavon per la senda solida
Uront en siu cor: „O Bab celestial,
Ti spendras Tiu Fegl dal scarpont animal,
15O gida nus era en quei trest desiert,
Termetta en nossa miseria confiert!“
La sera arriva — ed ussa pren mira:
Da lunsch enamiez la vasta planira
Salida la palma cun verda coruna;
20Cun anim igl asen la tenda tschancuna,
La sontga familia ei ussa spindrada,
Maria descenda sil tschespet beada.
In’ aua sereina dasperas sberbuglia,
Con leda sefier’ ella sin la schenuglia,
25Engrazia al Segner, confort’ igl affon,
Ch’ ei uss dal stilet liberaus senza don. —
Las steilas comparan sbrinzlont egl azur.
Maria emblida la tema e dolur:
Sil tschespet fluriu gie dierm’ il tschutet,
30Ruaus ussa regia entuorn il pastget.
Cun fatscha migieivla sclarescha la glina
Ed aungels dil tschiel circumdatan la tgina
Dil Vierv incarnau, per vegliar en legria
Spel dultsch Bambin e la mumma Maria.