 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| 84 | Gian Maurizio |
MENGA. Je creg är je pütost c’al sea inscia,
Cu c’al väda girand spirat o stria.
35SUSANNA. Chi sà, čhi sà? Sül casaričč da Mota
I dišan är, ch’i an avdü vargota.
GIANOTT. Quel là pö je nu creg. Ba, ba, ba, ba!
Da Mota i credaran, c’al sea ’l cürà.
BÖVET. O ciär, spieghem, quel ca quel là völ dì;
40Mi mai da quel nagot nun à santì.
TAMAGN. I veil quintävan, ca ent i temp passaa
In quela ciäsa al steiv’ün cüraa,
Ca qualčhi volt’as tuleiv’al plašeir,
Da farmär sü la sträda i passageir;
45Ca, sa ün vea vargot, ai dumandäva,
Da čhi ca l’era; e sea quel raspondeva
Quel lò l’è nostro e vostro, ser cürà,
Sì ’s cuntantäva d’an tör la mità.
Ma sa dai an fär part varün nagäva,
50Al tulea tüt, e la gent al mazäva.
Ma ca dopo la mort, lò dree in quii lög
Al gira trascinand üna cadena.
55SUSANNA. Quel pö l’è vero. Mi nona quintäva,
Ca si nona üna volta c’ la passäva
Vers mezza nötč suleta per indär
Dree üna vaca, ca veiva da fär,
L’á propi, propi avdü ün brüt omun
60Incadanaa saltär or dal balcun;
Ca flama or da la bocca al vomitäva,
E scudind la cadena intorn l’ingiäva.
Lee in man di Dio dalung las matet —
E in quel mument nagot plü nu l’avdet.
65GIANOTT. Ca quela veila agia cradü d’avdeir
Quel òm, a c’u dgè, quel là ben je vöi creir;
Cà qualčhi volta al spirat da la gent
Al vè da dora, quel ca l’à in la ment;
O pür, spegul fagiend di see panzeir,
70Al vè üna raba, e ün’altra al crè d’avdeir.
CANT. Sün quel am vegn e ment giüst ün’istoria,
Ch’è success’anca da nossa memoria.
