Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XI.djvu/82

72

Gian Maurizio

Ma s’al riva Vergerio, seguitaa
Da Guido Zonca (ca är quel gnirá),
I oscuranti, ch’i nu cregan mia,
Tagnir pü e lung in pè l’idolatria.
Oh no, oh no! e insemal cun qui dòi
L’ingiará är al san Lurenz da Sòi.

PRAVOST. Inscia um spera, e je sun ben cuntent,

Dal pudeir creir, issa, ch’i torn davent

In la Vultlina, indua ca, cunfermaa
Vicari, i sun dal mee doveir clamaa.

MATURO. Iddio av dea la si grazia in pegn

Dal see amur, brav òm, c’u sè sustegn

Zelant fra nò da la fè riformäda,
Ca la Baselg’e pürgär è clamäda.
(As toccand man).

PRAVOST. E vo’ v dea forza da continuär

In la vos’opra, e nu l’abandunär!

Da Bragaia qual prüm riformatur,
Sempr’al vos nòm ai restará in unur.

(I van da diversan banda. — Giò la tenda).

[p. 82]

ATTO TERZO.

SCENA I.

Našarina. Davant lan stala. Ogni tant al bóffa fort al vent: ogni tant as sent e mügir e scudir sampòin.

ANIN, CATIN, MIOT, SUSANNA, MENGA, STAŜIA.

ANIN suleta. Oho, c’al manca un piz dal mee scusäl!

Indua saral? — Nus vess da panzär mäl,

M’al pär al prüm, c’al sea statč tajaa
Infin chilò, e pö dopo sbragaa.
As dgess, ca qualčhi arment al vess mordü,
Sa ent al drizär lan vaca il vess giü sü;
Ma je’ l veiva lasciaa ent al tublaa,
E cun sü la traversa i á drizaa.
Ent al tublaa dagiò je vöi tornär,
E s’an füss qualčhi segn je vöi guardär.