Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XI.djvu/80

70

Gian Maurizio

E’ l füss är da temeir, sa la vess bier
Dal see, c’al fisco püdess cunfiscär:
Ma indua ca nui è bier da mettr’in meisa,
I solan dir, ca nul porta la speisa.
E pö, sa trop evant la vess d’indär
L’istoria, as la pudess dalibarär.
(La sfruša al polaš sur i altar dent).

[p. 79]            MENGA. L’è propi una dišgrazia da gnir granč.

Oh parciee mai nus resta sempar fanč?

In quel etá as á inscí net al cor,
E s’è tütč quančhi tancu frär e sor!
Ma appena granč, ecco ca l’armonia
Vegn dastürbäda, o da gelosia,
O da suspett, o da malignitá,
Da interess, süperbia, aviditá.
O quantan volta cun lee bračč e bračč
Nu sun indatcia e fär el patinglačč,
O e la magnocca, o e’ l pom e’ l peir,
O e fär starnam — senza cativ panzeir;
Senza panzär, c’al pudess gnir ün’ura,
Ca l’üna füss da l’altra la malura.
O dia, dia! cas’ái mai da fär?
Oh, sa indree as pudess anc’ tornär!

URSINA. Ma in qualčhi moda risolvev alfin!

O ca l’ulcel è vos, o da l’Anin.

Quel lá l’è raba, ca nus pò partir,
Tancu lan nuš da fanč. Um fagè rir.

MENGA. Sí, incusa intandessus ca je fagia,

E fär quel segn, ca nagiün ombra n’agia?

URSINA. Santí. Sa ent üna stala lá daspair

E quela da l’Anin ai füss ün pair

D’avdei, dašrantan ün, e pö matel
In la cadena cun l’altar avdel.
Ma evant, guardá in sacret dav rubacciär
Ün tocc dii sdrač, ca l’Anin sol purtär,
E dal lasciär — c’al sea dalung’ truvaa,
Daspair, o e doss ei dòi avdei rantaa.
E pö guardá ben ben da nu tramlär,
Sa da quel lá varun vegn ef quintär.

MENGA. Am treml’al cor, am vegn dabot sgrišur.