Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XI.djvu/78

68

Gian Maurizio

SCENA VII

AND’URSINA e MENGA vegnan da la banda opposta e quela indua ch’èn giüst indatč i altar dòi.

MENGA. I èn propi lur! avdei, avdei, dunanda!

Ecco ch’i passan giò da quela banda!

Je’ v veiva ditč, e u num vuleivus creir,
Chi ca dal vos ser neif era’ l panzeir.

URSINA. I èn propi lur, no, nu s’al pò negär;

Ma per quel lá nu l’è das disperär:

Quanči föghet nu veivan scumanzaa
E ardar, ca cul temp is èn stüzzaa!

MENGA. O dia, dia! čhi vess mai cradü,

Ca quela mata lá ai vess plašü?

Ca quela lá’l vess pudü preferir
Er je? — am fá üna döia da murir.
Almanc ca i mee panzeir je vess tašü;
Ch’i nui vess fatč intendar gnär e lü.
Issa tütč quanči am riaran or:
In veritá, dunand, ’am crapa ’l cor.

[p. 77]           URSINA. Da stär es lamantär nul väl nagot;

Pütost cum penza sü, sa fär vargot

As pò intant, almanc pei dišunir, —
Ca innura altar panzeir pudessan gnir.
Stüzzaa ca sea’ l prüm föc da la paššiun,
Ent al see lög al sol gnir la rašun.

MENGA. Ma per gnir e quel scopo incusa fär?

I Santi e la Madona i vöi pragär.

URSINA. I Santi e la Madona pragá pür;

Ma giüdav vo, ši iv giüdaran är lur.

Sa ün as mett dóm’e guardär in sü,
Gni Santo gni Madona’ l giüdan plü.

MENGA. Ma ciära vò, casa possa mai fär?

Al cor da l’òm je nul poss mia müdär.

Num restará, cu cridär al mee amur,
E murir da tristezza e da dulur.

URSINA. Ho, ho, murir, quel as lasci’ al drian.

La vita e dulčia, är c’ l’agia tantci afan;

Sa vò vessus ün cor da nus lasciär
Fär tema, je savess ben casa fär.