Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. |
La stria ossia i stinqual da l’amur | 67 |
Da la fè, ch’i vará ent al me amur,
Tü avdará sa je sun traditur;
E zig e zig tütč as persuadaran,
Ca quii, ca cren quel lá, gran tort im fan.
Nu varam das pentir dal nos amur?
Nu saral ün paccaa cuntr’al Signur?
Da Dio i èn tütci qui c’an al cor pür;
Er, ch’i nul pregan giüst fra i listess mür.
Quel c’al plü da la gent vol al Signur,
L’è cas as vöia ben infra da lur.
Sa’ i’ è üna confessiun, ca dastaccär
Vuless dòi cor, ch’en destinaa e s’amär;
Je la bütass dalunga ent ün cantun,
Cá la füss falsa quela religiun.
Ma sa quel lá’l tee cor pò sligierär,
Sí ün sacret je ’t vöi manifestär.
E zig e zig tüt la comünitá,
Je creg ca e la ti fede as unirá;
E s’i num sun giá dichiaraa er je,
Si’ l plü l’è per riguard invers i mee:
Ca in l’üna e in l’altra as pò essar cativ
D’am persuadeir je á är giü motif.
Quel ch’i creg ferm, e ch’i nu dübit mia,
L’è ent al nos amur, anima mia!
(Al la tö sottabračč).