Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XI.djvu/65


La stria ossia i stinqual da l’amur 55

Quel, ca forma’ l see ben, c’ l’è ’l see unur!
E vulèr scrütä trop la veritá,
Nu l’è sagüra gnär la nobiltá.
Er ca in Bragaia nu la quinta bier,
In pais estar tant la pò giovär,
L’ordan gerargich s’al vegn rispettaa
Al reist’in pè är lan ältr’autoritá.
CASTELMÜR. Sün quel söget er je á rifletü.
Sa per al ben da tütč al giovass plü,
El vantagg d’essar nobal rinunciär;
Quel sacrifici je füss pront da fär:
Ma da seguir la püra veritá,
L’om nun è bun; dunque un’autoritá
Ai vol, c’al guida, ca in lan si aziun
Nu l’abanduna trop al camin bun.
Infin in issa quist’autoritá
L’è statč al clero e la nobiltá;
Sa issa as infiachišč quisti sostegn,
Dio sá, sa l’ordan pü lung as mantegn.

SALIS. L’è är da dir, ca e’ s santí discendent
Da gent distinta, l’eleva la ment,

Al dá’l curaggi, l’inspira l’ardur,
Da cumpir opra c’ai faggian unur.

[p. 61]       E sa ün riäl as mantegn net senz’onta,
Pel ben da tütč pö sempar al ridonda.
PRAVOST. Pür ca quel füss! Ma indu’ è quel riäl,
Ca mai nus torbla in tütč i see canäl?

No, no, sül merit da la discendenza
Fra lan famiglia nui è diferenza.
Da dòi salam in l’istess böil fatč ent,
Ün sará bel, ün sará büs dadent;
Sü l’istess albar, e sü l’istess ram
Al crešč früt bun, e an crešč da qui gram.
Ün l’è canaja, l’altar òm d’unur;
Ün l’è leale, l’altar traditur.
L’essar nasciü sün quel nul fa nagot,
Nobal, o paisan; ricc, o tracot (cun calur).

PONTISELLA. Bel bel, amic, bel bel, e parmetè,
Ca sün quel lò diga vargot är je.