Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XI.djvu/54

44

Gian Maurizio

La falsa cretta je á bandunaa,
La fede ver a je á abbracciaa.

MARIA. La fede, ca is án lasciaa i nos veil,

Quel’è la vera, ca mena sül Ceil.

Je sun ’na povra veila, e giudicär
Nu sá lan novitá, ch’i vöian fär;
Ma’ l ser cumpär, ca l’è ün òm savi e pio,
Al diš ch’i lütar en nemig di Dio.

GIAN. Er je cradeiva tancu ’l ser cumpär,

Infin ch’i num sun mess e esaminär

I libar tütci quanč da la scritciüra,
Per an discernar la veritá püra,
E cun la forza da la veritá
Confondar quii, ca cercan novitá;
Suspettand e cradend, ch’il fagian doma
Per ambiziun, das dastaccär da Roma.
Ma quant plü ca ent al senso i peneträva

[p. 47]       Da quii scritč sant, tant plü je cumprandeva

Ca la Chiesa da Roma á bandunaa

Al camin vero d’ la cristianitá;
E per forza i’ sun gnii e la persuašiun,
Ca in tantci punti i lütar án rašun.

MARIA. Ma i lütar, adorand, nu dan unur

Ei santi, gni e la mama dal Signur.

GIAN. Da adorär nus vess cu Dio sulet,

Per quant ca el tentatur är Cristo dget:

In spirat l’adorär e veritá,
Plü cu in esterna pompa e vanitá.

MARIA. No. Je nu poss lasciär ent i veil dì

La fede, ca’ l mee cor á sustagnii;

Mancär e quel, ca m’á mossaa mi nona:
E fär la cruš, e pragär la Madona.

GIAN. S’ l’è animäda da bun’intenziun,

La sará grata e Dio l’adoraziun,

Cumpagnäda da l’opra, e ment sinceira,
Er c’ la sea fatcia in diversan maneira.

MARIA. Iss sent. Sa ’l vescuf tü á bandunaa,

E ün nöiv pradicant tü è davantaa;

Sci vè chilò, e sta cun la ti gent,
E dal pais nu indär plü davent.