Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XI.djvu/30

20 Gian Murizio
GIANOTT. C’al sea Gianott, Torriani, o Ruinell;
Chi ch’è da ben, quel je ’i töi giò ’l capel.

(Tütč voltaa vers al püblic, alzand i capei).
Chì ch’è da ben, quel s’i tö giò’ l capel!
(Giò la tenda.)


SCENA III.

Sói. Stüa en la ciäsa dal ser Gadenz.

SER RADÓLF, FANGELETTA, pö SER GADENZ.

RADOLF. O bela giuvna! indu’ è’ l ser cušin?
GIUVNA. L’è un mument ca l’è indatč ent al giardin.
L’era statč un bun pezz chilò e’ l spaciä;

Ma intant c’as comda, ch’ingiarà e’ l clamä.
(la va.)

RADOLF. O lü, o je! Sta volta as tòcc’e nò.
Qui da altran famiglia, qui en giò

Statč, o vicari, o governatur,

[p. 17]       O pudastà — un zig parün l’unur.
O je, o lü: ecco iss la questiun!

Um sarà mess tütč dói e paragun.
Je sun pü veil e à pü esperienza;
Ma lü l’à un zig pü grassa la dispensa,
E quist ültim, pür trop, in quist mument
As à da dir ca l’è un grand argument.
In un cert möd, e vuleir ben panzär,
Je savess ben quel c’al füss bel da fär:
Je vess da dir: «Cušin, je’ t ceid e tü
L’unur per pudastà da gnir cernü;
Ma’ l füss un fär inscì straordinari,
Ca la gent dgess, ca je sun un somari.»
No, ciär cušin, quel lò ’l füss un zig trop,
Giò la camiša vegn evant cu’ l dzop.
Però, però, l’è bun cu’ m as intenda,
Ca iss issa un terz nu ingess cun la marenda.

GADENZ. Oh, benvenuto! cär cušin amä!
L’è già un pezz, ca ge stäv’et spačiä.

Stat sempar ben, cossa fa la ti gent?

RADOLF. Grazia, i en sempar tütč san e cuntent.