Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XI.djvu/248

238 Caspar Bardola

ch’el haveiva dat, a sia Cornelia per seis passatemp nel bratsch da quel. Mez confuss domandet el darcheu: Dinnonder ch’el haja survgni quel chignöl?

Sül che seguit la medema resposta: Sia spusa, chi nels prossims dids haja da rivar, al haja tramiss pro.

Darcheu non sus-chet il tamberlon bandunar la compagnia plü bod — e fini il past festinet el, ad ir pro sia Cornelia per vair il manco del chignöl; ma avant ch’el haveiva rivi set üschs, eira il chignöl darcheu retuornà.

Entrand allura pro sia Cornelia e vezzand il chignöl in seis bratsch raquintet el darcheu, sia surpraisa schant: „Nos vschin il signur ha un chignöl preziss, preziss — sco teis schi usche preziss, preziss, ch’eu del segür crajeiva chi füss quist.“

„Ma quist non po ir oura sur set üschs e serradüras, sainza cha tü rivast“, dschet la Cornelia; „que sun bler asens chi as sumeglian. Usche ch’el darcheu giet plan plan per seis fat dschant: „Schi chara Cornelia, schi tü hast raschun.“

Finalmg l’invidet il signur a sias nozzas al giavüschand ch’el in compagnia della düchessa faran il bain da tour part.

Sü’ l che il doga per non gnir oura cun la pomma l’ingrazant dschand: „La duchessa sia ün pa indisposta non possa percio tour part pero ch’el accepta cun plaschair.“Arrivand allura il di dellas nozzas nella sala dels chambrers, salüded el la signora spusa eistra, quala haveiva la vista cuvernada sot ün flor, cun tuotta decenza, la giavüschand in seis nouv conjughi sanda, fortüna, cuntentezza e bun’abinanza.

Passà a allura nella baselgia da St. Marco il act da conjunction, ingio el insembel cun tuot ils nozzadurs füt eir preschaint sco testimoni, partit allura il nouv peer sün ün bastimaint dschand: „Per far ün viadi da nozzas, in terras na contschaintas“ingio eir el cun ils oters nozzadurs cumpagnet il nouv peer fin sü’ l bastimaint, ils giavüschand „bun viadj“.

Rituornond allura il pover doga in seis palazzi volet el bainbod far üna visita a sia Cornelia, essendo, ch’el nella spusa del signur eister haveiva observà — tscherts gests e mots simils a quels da sia Cornelia — chosa chi bod al traiva darcheu in dubitanzas; ma siand, cha’ l signur eister haveiva da sia spusa survegni ün anè preziss sco l’anè da spusa, ch’el haveiva dat a sia Cornelia, ed in seguit eir ün chignöl, tal e qual sco cha sia Cornelia haveiva a seis passatemp, schi al eira la dubitanza schvanida; refflettand cha insembel cun legual anè et egual chignöl, possa eir ils trats, mots e gests della eistra spusa, esser egual a quel da sia Cornelia. Fand allura la visita, chattet el a seis grand displaschair la stanza vöda e la foura, tras la quala sia Cornelia al eira passada.