Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XI.djvu/239


Märchen 229

Davo löng girrar intuorn, capitet el ün di eir pro ün falegnam, il qual lavureiva in sia officina e dumandet allura a quel — attrat da seis innat desideri —: „Sch’el savess occupar ün giarsun?“

Reflettand allura ün momaint il meister, dschet quel: Schi, scha tü esch dilligiaint e stast attent a meis uordens, schi poss eu douvrar ün giarsun — gratuit —; pero per intant vögl eu per ailch dids tgnair a provas, allura as vezzarà.

Plain d’algrezcha acceptet el dal meister ün scussal e ’s laschet allura insegnar la lavur, ch’el deiva prestar. Il damangiar gniva dalla duoña del meister, per amanduos portà nell’officina e per dormir al veiva il meister dat üna stanza, sper l’officina cun ün let; usche cha el non cognoscheiva zuond ünguotta la famiglia da seis patrun.

Siand allura ils dids a provas a sattisfacziun del meister cumplids, restet el inavant, sco fidel giarsun ed in seguit eir sco versà e capavel lavuraint, pro qualunque lavur. La saira davo passantà la tschaina, ingio il meister serreiva l’officina, gieiv el containt in sia stanza, prepareiva seis let e dormiva fin la daman, cha’ l meister al clameiv’a colaziun.

Ün di als portet allura — a sia surpraisa — il giantar la figlia del patrun, üna fich bella giuvna, via la quala — eir sch’el maj non la haveiva viss = seis ögls as rantettan e vezziand ch’eir la giuvna l’inscuntraiva cun sia ögliada, aspetteiv el imminchadi cun brama, l’avgnüda del giantar, per paschantar sia ögliada e podair allura discuorrer ün peer pleds cun ella; in möd cha’ l temp, sper sia attrata lavur al passeiva inavant, gnand vieplü confidenzial cun quella sainza s’inacordscher.

Morind allura il vegl patrun, as impromettet el cun la giuvna patruna, sco seis amuraivel spuss e guideiva las lavurs nell’officina sco per avant; ma la mama chi eira üna generalmg contschainta stria, non eira cun l’impromissiun della figlia containta e tschercheiva tuot pussibel da schwiar quist seis attachamaint; e non alla reuschind que, podet quella inchantar la figlia tras üna diabolica maledicziun e la spedir sü ’l munt nair in servezzan d’ün dragun.

Non al siand allura plü dat l’occasiun da podair vair sia spusa, domandet el ün di alla veglia: Ingio ch’ella haja tramiss la figlia, chi qui non as fatscha plü vair? La resposta seguit sot maliziosa indiferenza: La figlia sia partida sü ’l munt nair sün üna scoula. Quist displaschet al giuven fich, esser sia spusa partida sün la scoula, sainza confidar ad el ün solet pled; e’ s infuormand allura, non podiand que bain crajer cun la vusch del pövel, al gnit da plüs varts confida: Cha la buna giuvna sarà probabelmg — our vendetta della mamma — tras seis arts diabolics inchantada, per mai plü rituornar.