|
La stria ossia i stinqual da l’amur |
9 |
Cas ài da fär? Je sent, e je teš queta,
O dia, dia, ca je sun povreta!
(Pausa. Anin guarda intorn quasi spavantäda).
Dopo ch’ l’è morta la mi ciära mama,
Am pär sempar santir varün ca clama:
Je guard intorn tramland, s’i avdess varün;
[p. 3] Ma mai ca je rivass e avdeir nagiün.
Oh, s’al tornass e ciäsa al me bun frär!
Quel al füss quel, c’am pudess cunsulär,
Da gnir quist’ann al veiva ben prumess;
Ma l’è d’avdeir, s’al temp ai l’à parmess.
(La camina un zig vi’ e ciò).
L’è anch’ chilò una flur da calur šmort!
Je vöi prüvar ei dumandär la šort.
(La tö sü la flur e las mett e trär or lan föia e üna e üna).
Flur, flur San Gian,
Dim emò, s’al vegn quist ann?
Sì, no? šì, no? šì, no?
(Al salta ora al Tumee Stampa senza ca lee as nacorgia, ai picca da dree su la spala, e’ l diš):
Sì.
ANIN. Ah buzarun! tü m’à fatč där un sai!
Ma casa? ma čhi et’? ma čhi sef mai?
STAMPA. Aha, issa je vezz: la giunfr’Anin
Spaciäva’ l Giacum, e l’è gni ’l Martin.
ANIN. Ah! casa vezza mai? L’è’ l ser Tumee!
STAMPA. Al ser? . . . Ma üna volta l’era’ l mee.
ANIN. Fin ca s’è fanč, as va tüt e la buna,
E i gradì nus cagnòš da lan parsuna.
STAMPA. O ciära tü, cum fagia anca da fanč;
Ca tantan volta i àn pü rašun cu ’i granč.
O t’impediš dal fär fors ün impègn
Vers quel ca tü vülea saveir, s’al vegn?
ANIN. Per quel nui è nagót da suspatär,
Je dumandäva s’al gnirà me frär.
[p. 4] STAMPA. Oh quel? är je am fagess ben plašeir,
Dree tantal temp dal pudeir anc avdeir.
E tü e tì mama, in cus’av va e man?
