 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| 166 | Edmondo Gianotti |
Incus ca l’è mai bel
Sui munt el ceil saren
Fär el pastar e cantär
20 Cantär e giüvlär.
Ma quel l’è pö ben vera
Cass vegn ün zichet neir
Ma quella fatgia neira
Len fatgia da sinceir!
25 Sü tütg in cumpagnia
Cum canta üna canzun
Ca incur cal sul va via
Um va e beivar al crasčun.
EDMONDO GIANOTTI.
Poesias.
Al di da Calendamarz.
Inciö sci c’um se in feista,
Inciö c’ l’è al Calendamarz;
Tütg guarni di pé e la teista,
Cun sampoin cas fan indär sparz.
5 Cun gran giüval, sun e cant
Pál pais um vol indär,
E lan nossa fia intant
As paregian al disnär.
Sü la stüa da mi mama,
10 Üna meisa cun bi piatt
Da latgmilach e castegna
I en pront par tütg i matg.
Tütg i matg e er lan fia,
Di pü grantg ei pü pitin,
15 Vegnan sü cun allegria
Es fär sü i snutz cun i sdunin.
Tgiära gent, is däs vargota
Par pagher al marendin,
E nualtri m’av gavisĉa
20 Bun invern fin e la fin.
La flur sclaserua.
(Traduzione della canzone: Auf Seewis Alp im Bündnerland,)
Sün’ na bel alp dal nos cantun
Stäv’üna giuvna cul bastiam.
Cun sguardo trist, ma dulč e bun
Guardär’etorn par munt e plan.
5 Dalonč, dalonč as sent ün corn,
Quel sun ai va infin el cor!
Togiò ’na flur calur dal sanĝ
E cun tristezza quist ai disč:
Er je ’m plasceiv’al rir, al cant,
10 Ma is nu cant, gni plü pos rir.
Quel corn al torn ’es fär santir,
La giuvna as sent quasi murir!
