 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| La stria ossia i stinqual da l’amur | 97 |
Du volta pü gügient je vöi murir.
Ecco ’l motiv, ca je, ca Dio ’m parduna,
Da dir quel ca nun è sun statcia buna.
(Pausa).
Ma quel è sgrišal! ma quel è dulur!
510Pardunum la manzonga, o ciär Signur!
Capii je nun à gnianca la mità
Da quelan raba ch’i à cunfessaa.
Ma e dir ca no, casa pudess giovär,
Altar cu la mi ingòscia e sprolungär?
515Je sà urmai, je sà, ch’i à da murir;
Dunque ca šì l’è meiar dalung da dir,
Cu da stär lò, e ’s fär tant turmantär,
Senza speranza das pudeir salvär.
Quel c’am cunsula ’l cor, l’è, c’ l’è statč fort,
520E altra gent da nu fär nagiün tort.
(Pausa).
Ca dal me amur am invidia la šort,
E per quel lò la cerca la mi mort!
525Je à sempar dübitaa da qualčhi mäl,
Dopo c’am manca’ l pizz dal mee šcusäl,
Ca l’era quasi nöiv, e daparlü
In quela moda nul s’è rótt mai plü.
Ma l’è inütal da stär ei panzär:
530Je čhi c’al sea num poss immaginär;
Ma čhi c’ l’è statcia, är quela’ s pantirà,
E la mi mort bun pro nui fagiarà.
I zeran l’üš! Oho, oho, oho!
Ca e ’m turmantär anc’üna volt’i en ciò!
O vessas änch vargot da osservä,
O qualčhi punt forsa da reclamä?
No, je nun à, ma num turmantà plü,
Gni da tör giò nagót, gni metar sü.
| Romanische Forschungen XXXVII. | 7 |
