Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. |
96 | Gian Maurizio |
Ma sicome ca quel al cas nus trova,
Al füss inütal dan fä ältran prova.
E ’vdeir sa sempar sempar la stà ferma,
E quel ca l’à già ditč la riconferma.
Sia de plano, sia per ältran via,
Da dir čhi ch’era cun lee in cumpagnia.
Pütost, la diš, cu da quel là cusä,
In tantci tocc las völ lasciä sbragä.
Quel, ca riguarda lee, l’à cunfessä;
Da dì di ältar nus la pò sforzä,
Già ca nu l’è prescritt per giürament,
490D’al fä, mi dgess, c’um al lasciess davent.
Quela giuvnetta am fa tantal paccä,
Tant mäl e’ l cor, c’al völ quasi šloppä.
Cu n’um stea pü ei dä ältran tortüra,
Sa nul decid l’intera dirittüra.
495S’il vess da fä, per mi ’l füss gran dulur.
O, nu vessa mai giü da quisti unur!
Ei dumandä s’ la völ perseverä
500In quel c’ la ditč, o’ l la völ ritirä.
(Giò la tenda).
SCENA V.
Prašun. ANIN suleta e pö dòi GIÜRAA.
ANIN. O Dio mio! Cas’ai da pruvär?
Am dol i oss, ch’i nu sà incusa stär.
505Pütost cu la tortüra da sufrir,