Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. |
94 | Gian Maurizio |
Lee l’è tant buna, ca la dess perfin
400Tüt la si raba, per salvär l’Anin.
405Ma nul la sà. Nu l’è gnär dai al dir;
Ca da l’ingoscia la pudess murir:
Da la lasciär fugir; ma nu l’è mia
Da sparär tant, s’i la tegnan per stria.
415Da ongiar i pü povar dii giüraa
Cun da quel onč, ch’è pü fort cu largaa?
Di altar pö cun altar argument
As pò sparär d’impietosir la ment;
Parciee ch’i dišan, c’al sciur pudastà
420Per belan giuvna sol veir gran pietà.
Sa tü e quist ültim at vol mettar dree,
D’ongiar i prüm je panzarà ben je.
425E cun tant pü bun cor, parciee ch’i sper,
C’ la se’ innocenta. E vò čie van pär?
Evant cu ca tü ceir’ai fagiess tant.
430Sün quel al füss giü da panzär evant.
Ma pö, ma pö, tü nu füss mia ligaa,
Sa sül see essar tü’ t vess ingannaa;
Obligaa cul suspet ca la füss stria,
Dai mantagnir la fè tü nu füss mia.
435Però, infin ca quel nus pò pruvär,
L’è sempar opra pia da la salvär;
Cà är c’ la füss culpeivla, la pò gnir
Dal mäl camin el bun es cunvertir.