Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, X.djvu/317


Monolog da Tell nella giassa stretta 289

45Non ’m bandunar in quist momaint terribel.
Be oss’ am serv, amo tü nerv fidel,
Il qual sovenz la frizza ha slaunschà —
Sch’ ell impotent’ oss’ à meis maun fügiss,
Eau la segonda a slaunschar non vess. —

50A qua’ m vögl eau sezzar sü ’l baunc da crap,
Chi ’l viandaun invid’á cuort repos,
Perchai à quia in quist lö sulvadi
As scuntran ils umauns sainz’ as cognoscher
E sainz’à cor tor ils pissers dels aters. —

55Qua passa tot serius il marchadaunt,
Sper el il pelegrin — il muonch pietus,
Il malfattur, l’ allejer musicant,
Chavals da soma cun lur greivas chargias,
Chi d’ eistras terras mainan ils prodotts,
60Sun qua chatschads da speculants forests;
Els tots quiets davo lur via vaun
A lurs affars — E’ l meis ais omicidi!

Scha ’l bap uschgliö sortiva, chars ufaunts,
Que eir’allgrezzia cur el retuorneva;
65Qualchassa ogni votta as maneva’l,
Forz’ eira que’ na bella fluor alpina
Obain ün rar utsché, ün crap glüschaint
Sco chatt’il viandaun girand pe ’ls munts. —
Ün’ atra chatscha ha el hoz in mira
70Un cor umaun vo el cun mort culpir;
Del inimi el qua l’ avgnüda spetta. —
Ma be sun vus meis chars unfaunts s’ impaiss’ el
In quist momaint — el vo voss’ innozenzia
Deffender cunter l’ ira del tyrann,
75Perque va el del arc il nerv à stender. —

Eau spett’ a qua sün nobla sulvaschina. —
Sovenz girand as vezza il chatschader
Pels munts intuorn nel rigurus inviern,
Ardit gujand da spelm à spelm il sagl
80E sün paraits da crippels s’ rampignand,
S’ tachand à quellas cun seis agien saung
Per praisa far d’ ün miser chamotschet.

Romanische Forschungen XXXVI. 19