Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/622

612 Otto Gaudenz

Pensè dimena che cha l’umaun so uossa, da que ch’el nun savaiva üna vouta, que ais chosa tuottaffat grandiusa; pensè allas scopertas ch’el fet, allas invenziuns, missas nel servezzan del public in noss dis, a quellas bgeras uschè müravgliusas e custaivlas invenziuns; pensè allas ouvras del spiert umaun, chi augmentet sias abiliteds, allas grandiusas ouvras della literatura mundiela, dell’arte: sculptura e musica. Scha’ s piglia que insembel, schi ais que chosa granda ed imposanta. — Ma pensè bger pü a que cha l’umaun ais dvanto nel cuors dels seculs. Am pera, cha nun as possa esser in dubi: L’ho supero ils costüms rozzos; que chi eira üna vouta generelmaing admiss, ais uossa be pü ün abomini nel sentimaint da tuots nöbels umauns: si’ orma ais dvanteda pü sensibla; l’ais — l’umaun — progredieu ün pô pü fop nel immens reginam spirituel, so megl disferenzier ed apprezier qui chi ho stabla valur. — Insomma: l’ais dvanto pü umaun, ad onta da tuottas burrascas, chi’ s s-chargettan sur sieu cho, e da tuottas provas da chadagner sieu spiert e sentimaint alla terra.

La spia as madüra! Que stovains dimena piglier in ögl: quaista ledscha del svilup dell’umanited; e nus stovains ans dumander, dinuonder ch’ella vain e cu ch’ella saja: buna e sabia u sainza mira e valur? Ed in quel grô scu cha’ ns rendains quint da quetaunt, inclegiarons, perche cha dains l’onur al Dieu della raccolta, perche cha l’orma umauna s’eleva tar el cun ingrazchamaint e’ l clama patrun del tschêl e della terra! Schi, Dieu vöglia, cha possans cun cour grat ans algorder a sia bunted üseda vers nus, e cun tels sentimaints ans approssmer a sia maisa, al dand lod.
Amen.