Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/613

DOMENI PÜNCHERA.

Predgia festala in occasiun dell’apertura della via d’ fier d’Albula.

(Dumengia saira X. p. 105 — 112.)


Diletta raspada festiva!

I. Rais 8, 57 — 58.

Ad üna zuond remarcabla occasiun as raduna hoz l’Engiadina. Que non ais facil da concentrar ad üna lingia clera ils resentimaints ed impissamaints, chi passan hoz tras l’orma. Qua as preschaintan al spiert appariziuns fingià da lönch idas al passà e retrats da temps venturs; vuschs as fan sentir: Che ans maina la via d’ fier, che ans maina quaista usche grandamaing facilitada comunicaziun con il muond, saran accomplidas las aspettativas, e las spranzas portadas al di d’hoz, intrerà eir que cha blers temman? — Schapür, cho ais que chi’ ns tegna sü dret?

Ils pleds cha la sta. scrittüra ans preschainta, chattan eir il pövel d’Israel in ün grand important momaint da si’ istoria, radunà là davant il taimpel. In tal as volva Salomon, il giuven raig, urand vers il pövel e disch: Il Segner, nos Dieu, saja con nus, sco el ais stat con noss babuns: il Segner non ans banduna e non as retira da nus. Ma el vöglia trar nos cour a sai, per cha nus chaminan in sias vias e tegnan seis comandamaints e seis statüts ed ils costüms, ch’el ha ordinà a noss babuns.

Al exaimpel del sabi volain eir nus revgnir e’ ns fermar ün momaint e guardar co il Segner, chi non dess ans bandunar, füt con noss babuns in lur dis da gloria e triumf, sco in quels da combat e bsögn, e co el sarà eir inavant con nus.

Id eira nel mais Gün avant quatter seculs. Ils bels comüns, cha eschans passats hoz, gnand da suot in sü e da sur in gio, as chattaivan tuots in flammas. Ma Dieu eira nellas flammas; perche que eiran las flammas del sacrifizi, las flammas dell’uniun, las flammas d’eroica resoluziun, cha la populaziun engiadinaisa mettet incunter allas lungas coluonnas d’affammada, crudela soldatesca, chi precipitaiva our da Val Chaschanna sün