A nun vains cu ün temp da viver;
Stains, amihs, allegramaing.
Da tuot que, chi ziev’arriva,
Mê nun hegians üngün turmaint. 5 Satisfaina in sostanza
Noss plaschairs et tuot noss gusts.
Perche s’ pundscher da constanza,
Cur tuot s’ müda intuorn nus?
Tuot co mour’e tuot s’ renovella, 10 Tuot prinzip’e fin stu ’vair;
Nun ais brich pain’eternela,
Sco eir üngün etern plaschair.
La damaun he vis la rösa
Nel zardin a crescher sü; 15 Ma scumbod ch’ la s’ho sbaffeda,
Schi cumainz’ la a spassir.
Che nüzzagia mê taunt stüdi
E pisser il pü profuond?
Nun pigliain üngün fastidi 20 Per las chosas da quist muond.
Tuot noss quints sun be al ajer
Da quetaunt cha vulains fer.
Cur cha’ l main da tuot as craja,
Vain la mort quels a disfer.
25 Dunqu’ il temp, ch’avains da viver,
Stain allegers e containts,
Da tuot que, chi ziev’arriva,
Mê zuond brich hegians turmaint. [p. 68] Nossa vit’e nossa dmura 30 In quaist muond bod passa vi;
Hoz vivains, ma a quaist’ura
Già damaun forsa na pü.
[p. 68]
37.
(Annalas XVII.)
Entra l’hom, dalum ch’el nascha,
In ün muond dad indürer,
Ch’el s’adüsa già in fascha
Ogni pain’a supporter.
