Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/529


Primulas 519


Na ’m pon ma render quai cha hoz d’intuorn
As saint il cor e greiv per quai ’s separa;
E nel calsch dad algrezia del rituorn
20 Quist pissêr crodarà sco larm’amara.

1887


[p. 37] Ave spes!

Il di uossa svanescha
La quieta not es qua;
Meis cor quel as banduna
Als sömis del passà.
5 Sulet aint in ma stanza
Eu stun e trist suspür,
Ve tü o dutscha spranza
Cha tot intuorn es sçhür!

Sçhüra dvant mai la via,
10 Sçhür sur da mai il tschel,
Ingüna staila glüscha,
Ingün cufort fidel.
Ün’ultim’algordanza
Dschiglus’in mai perchür;
15 Ve tü o dutscha spranza
Cha tot intuorn es sçhür!


[p. 39] Infanzia.
«

Dis fortünos! Infanzia, quaid aurora!
Flur ch’in passand apaina l’hom respira!
Sömi luntan ch’ün tscherch e ch’ün adora!
Alaunt il pass — il temp vain ch’ün suspira!

GIOV. SINGER.

»

Felizi cuorrast tü tras êrs e sendas
Del vegl zardin cha il sulai surdora,
Per far ün püschel est in grond’ fatschendas;
Dits fortünats! Infanzia, quaid’aurora!

5 Eu dod inminchatant ta vusch chi ria,
Ell’ün surir eir sün meis lefs atira.
O dutsch’infanzia temp plain da poesia,
Flur ch’in passand apaina l’hom respira!