Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/528

518 Peider Lansel


5 Be amo l’ur d’üna nüvla luntana
Da cotschen tendscha il sulai svani
E vers terra cumainza darché plana
L’eterna lotta tanter not e di. —
————————————
Sül tschel fingià sçhür ün fin arc dorà
10 Straglüscha vi’ e plü ferm
E prus ivüda seis fö adüsà
Il far, da la terr’ultim term.
————————————
Cun üna lunga stribla d’argient
La glüna ’s speila aint in l’onda
15 Smossa dal vent;

Infant cha il luntan horizont
D’üna grischainta tschiera
Va ’s cuvernond.

Viaregio 1888.


[p. 36] Sül cunfin.

Da la Norbertshöhe sur Danuder Austria.

Qua pro l’extrem cunfin, sün l’ur del god
Ingio ’l stradun vers eistra terra ’s volva,
Eu ’m ferm guardond, sco chi foss massa bod,
Da tor cumgiá il cor nun as risolva.

5 Cun ils ögls cregns am ferm qua at guardar
O quieta val sclerida da la glüna;
L’imaigna tia vögl in mai gravar
Cha sün meis ir ell’am cumpogn’adüna.

Cun tai eu lasch blers sömis suriaints,
10 Del temp passà l’ota ventür’interna,
Meis cor sçharpond hoz quels lioms possaints
Porta cun sai increschantüm eterna.

Eir schi am sarà dat ün di luntan
Qua da tuornar in taschantond ma brama,
15 Las novas spranzas chi ’m atiraran
Vers tai ma val, o amuraivla mamma.